Zadania egzaminacyjne z lat poprzednich. #1. Zadanie z egzaminu radcowskiego 2014 – prawo gospodarcze.

Zadania egzaminacyjne z lat poprzednich. #1. Zadanie z egzaminu radcowskiego 2014 – prawo gospodarcze.

Podejmując się próby rozwiązania każdego zadania na początek zwracam uwagę na treść polecenia.

Pouczenie:

1. Zadanie oznacza się indywidualnym kodem.

  a. W przypadku rozwiązywania zadania w formie odręcznej, zdający wpisuje numer kodu na pierwszej stronie zadania i na każdej stronie pracy zawierającej rozwiązanie zadania.

b. W przypadku rozwiązywania zadania przy użyciu sprzętu komputerowego, zdający wpisuje numer kodu na pierwszej stronie zadania (odręcznie) oraz w oknie aplikacji do zdawania egzaminów prawniczych, zgodnie z wyświetlonym komunikatem (numer kodu będzie automatycznie wstawiany na każdej stronie pracy).

2. Nie jest dopuszczalne w żadnym miejscu zadania i pracy zawierającej rozwiązanie zadania wpisanie własnego imienia i nazwiska ani też podpisanie się własnym imieniem i nazwiskiem.

3. Czas na rozwiązanie zadań (z zakresu prawa gospodarczego oraz z zakresu prawa administracyjnego) wynosi łącznie 480 minut.

4. Zadanie z zakresu prawa gospodarczego zawarte jest na 6 ponumerowanych stronach (łącznie ze stroną tytułową oraz informacją dla zdającego). W razie braku którejkolwiek ze stron, należy o tym niezwłocznie zawiadomić Komisję Egzaminacyjną.

Jak wynika z punktu drugiego praca egzaminacyjna powinna zachować pełną anonimowość. Należy również pamiętać, że nie jest dopuszczalne podpisywanie się za stronę którą reprezentujemy podczas egzaminu.

Z informacji dla zdającego dowiadujemy się w interesie kogo działamy. Warto podkreślić sobie tą oczywistą kwestię, być może warto zaopatrzyć się w markery i samoprzylepne karteczki? Z relacji osób które podchodziły do egzaminu wiem, że podczas tych 480 minut nie ma rzeczy oczywistych nawet w sferze osób, które przyjdzie nam reprezentować. Stres robi swoje. Warto zaznaczyć istotne elementy informacyjne aby później nie tracić na nie czasu, którego i tak będzie niewiele. Na rozwiązanie zadania z zakresu prawa gospodarczego pozostaje nam statystycznie około 3 godzin. 

1. Po zapoznaniu się z treścią zadania – opracowanym na potrzeby egzaminu stanem faktycznym – proszę sporządzić, jako pełnomocnik procesowy przedsiębiorcy Jana Nowaka radca prawny Adam Kowalski, pozew albo opinię prawną w przypadku uznania, iż brak jest podstaw do jego wniesienia, z uwzględnieniem interesu reprezentowanego przez siebie mocodawcy.

2. Należy przyjąć, że:

- wszystkie dokumenty opisane w zadaniu zostały prawidłowo sporządzone i podpisane,

- w przypadku uznania, że zasadne jest sporządzenie pozwu, zdający nie ma obowiązku określania wysokości należnej opłaty sądowej,

- pełnomocnictwo procesowe zostało prawidłowo udzielone i opłacone opłatą skarbową.

3. Pozew albo opinię należy podpisać imieniem i nazwiskiem osoby uprawnionej.

4. W przypadku sporządzenia pozwu należy mieć na uwadze, że Kędzierzyn – Koźle znajduje się w okręgu:

a) Sądu Rejonowego w Kędzierzynie – Koźlu, Wydział I Cywilny,

ul. Żeromskiego 5, 47 – 200 Kędzierzyn – Koźle,

b) Sądu Rejonowego w Opolu, Wydział V Gospodarczy,

ul. Ozimska 60a, 45 – 368 Opole,

c) Sądu Okręgowego w Opolu, Wydział I Cywilny,

Pl. Daszyńskiego 1, 45 – 068 Opole,

d) Sądu Okręgowego w Opolu, Wydział VI Gospodarczy,

Pl. Daszyńskiego 1, 45 – 068 Opole.

5. Pozew albo opinia powinny być sporządzone według stanu faktycznego i prawnego na dzień 21 marca 2014 r.

Stan faktyczny

W dniu 21 marca 2014 r. w kancelarii radcy prawnego Adama Kowalskiego – prowadzącego indywidualną Kancelarię Radcy Prawnego – ul. Festiwalowa 5, 45–068 Opole, stawił się Jan Nowak, PESEL 63010100000, zamieszkały przy ul. Nowej 3, 47–220 Kędzierzyn – Koźle, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowe KRAM Jan Nowak, z siedzibą zakładu przy ul. Starej 2, 47–220 Kędzierzyn – Koźle. Jan Nowak przedstawił internetowy wydruk danych z Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej, dotyczących jego osoby jako przedsiębiorcy.

Jan Nowak oświadczył, iż w lutym 2011 r. zrealizował w ramach swego przedsiębiorstwa dwie transakcje sprzedaży materiałów budowlanych na rzecz Przedsiębiorstwa Budowlanego „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu, ul. Portowa 1, 47–200 Kędzierzyn – Koźle.

Z okazanej radcy prawnemu kopii pisemnej umowy spółki cywilnej zawartej w dniu 5.07.2007 r. w Kędzierzynie – Koźlu wynika między innymi, iż Anna Piękna, PESEL 80010100001, zamieszkała: ul. Parkowa 5, 47–220 Kędzierzyn – Koźle oraz Edward Solidny, PESEL 79021020001, zamieszkały: ul. Leśna 20, 47–224 Kędzierzyn – Koźle, zawarli umowę spółki cywilnej na czas nieoznaczony, uczestniczą w zysku i stratach w częściach równych, a ich wspólny cel gospodarczy to świadczenie usług budowlanych w ramach wspólnego przedsiębiorstwa pod firmą Przedsiębiorstwo Budowlane „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu, z siedzibą zakładu przy ul. Portowej 1, 47 – 200 Kędzierzyn – Koźle, zaś uprawnienie do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentacji przysługuje każdemu ze wspólników zgodnie z art. 865 – 866 k.c. Dane powyższe potwierdzają wydruki z Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej.

Jan Nowak przedstawił dokumenty wskazujące elementy przedmiotowe i podmiotowe relacjonowanych radcy prawnemu dwóch transakcji w postaci:

1) faktury VAT nr 100/02/2011 z dnia 24.02.2011 r. wystawionej przez Jana Nowaka, przedmiot transakcji: sprzedaż cegły pełnej szt. 100.000, cena brutto z podatkiem VAT 100.000 zł, sprzedający: Przedsiębiorstwo Handlowe KRAM Jan Nowak, ul. Stara 2, 47-220 Kędzierzyn – Koźle, NIP 7490000001, kupujący: Przedsiębiorstwo Budowlane „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu ul. Portowa 1, 47–200 Kędzierzyn – Koźle, NIP 7490000002, termin płatności 3.03.2011 r., forma płatności: przelew na rachunek bankowy sprzedającego nr 01 0000 0000 0000 0000 0000 1111 prowadzony w PKO BP SA O/ Kędzierzyn – Koźle, faktura potwierdzona pieczęcią firmową kupującego i podpisem czytelnym Edward Solidny – wspólnik, w treści której potwierdzono odbiór towaru,

2) faktury VAT nr 120/02/2011 z dnia 28.02.2011 r. wystawionej przez Jana Nowaka, przedmiot transakcji: sprzedaż cementu w workach 80 ton, cena brutto z podatkiem VAT 30.000 zł, sprzedający: Przedsiębiorstwo Handlowe KRAM Jan Nowak, ul. Stara 2, 47–220 Kędzierzyn – Koźle, NIP 7490000001, kupujący: Przedsiębiorstwo Budowlane „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu ul. Portowa 1, 47–200 Kędzierzyn – Koźle, NIP 7490000002, termin płatności 7.03.2011 r., forma płatności: przelew na rachunek bankowy sprzedającego nr 01 0000 0000 0000 0000 0000 1111 PKO BP SA O/ Kędzierzyn – Koźle, faktura potwierdzona pieczęcią firmową kupującego i podpisem czytelnym Anna Piękna – wspólnik, w treści której potwierdzono odbiór towaru.

Według relacji Jana Nowaka, w terminach płatności wskazanych w treści faktur VAT nr 100/02/2011 i nr 120/02/2011 nie uzyskał on zapłaty cen w jakiejkolwiek części, w związku z czym pisemnym wezwaniem do zapłaty z dnia 30.03.2011 r. wezwał Przedsiębiorstwo Budowlane „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu jako kupującego, do zapłaty zaległych należności głównych z tych faktur wraz z ustawowymi odsetkami od dnia następnego po terminie ich płatności do dnia zapłaty, które to wezwanie przesłał listem poleconym na adres Przedsiębiorstwo Budowlane „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu, ul. Portowa 1, 47–200 Kędzierzyn – Koźle. Jan Nowak okazał radcy prawnemu odpis tego wezwania i dowód jego nadania listem poleconym.

W reakcji na wezwanie wspólnicy cywilni poinformowali Jana Nowaka pismem z dnia 1.06.2011 r., doręczonym mu w dniu 3.06.2011 r., iż z uwagi na opóźnienia w płatnościach ze strony ich kontrahentów i związane z tym trudności finansowe, należność z faktury nr 120/02/2011 uregulują w terminie późniejszym. Dłużnicy zawiadomili wierzyciela, że aktem notarialnym z dnia 15.04.2011 r. Rep. A nr 1253/2011 ustanowili hipotekę umowną w kwocie 50.000 zł na zabezpieczenie wierzytelności na rzecz Jana Nowaka o zapłatę ceny sprzedaży z faktury VAT nr 120/02/2011 z dnia 28.02.2011 r., obciążającą zabudowaną nieruchomość stanowiącą przedmiot współwłasności łącznej wspólników cywilnych Anny Pięknej i Edwarda Solidnego, którą w dniu 29.04.2011 r. wpisano na ich wniosek w dziale IV księgi wieczystej OP1K/00011111/0 Sądu Rejonowego w Kędzierzynie – Koźlu, prowadzonej dla tej nieruchomości.

W tym samym piśmie wspólnicy cywilni zapewnili Jana Nowaka, że niezaspokojoną dotychczas należność z faktury VAT nr 100/02/2011 z dnia 24.02.2011 r. zaspokoją bez zbędnej zwłoki. Jan Nowak przedstawił radcy prawnemu odpis pisma wspólników z dnia 1.06.2011 r. i aktualny odpis ww. księgi wieczystej z wpisaną w jej dziale IV hipoteką.

W dniu 30.06.2012 r. uznano rachunek bankowy Jana Nowaka nr 01 0000 0000 0000 0000 0000 1111 kwotą 80.000 zł przelaną z rachunku bankowego w Alior Bank S.A. O/Kędzierzyn – Koźle prowadzonego dla Przedsiębiorstwa Budowlanego „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu, ul. Portowa 1, 47–200 Kędzierzyn – Koźle. W dyspozycji przelewu oznaczono tytuł płatności w brzmieniu „Zapłata należności z faktur VAT nr 100/02/2011 z dnia 24.02.2011 r. i nr 120/02/2011 z dnia 28.02.2011 r.” Jan Nowak przedstawił wyciąg ze swego rachunku bankowego z dnia 30.06.2012 r. potwierdzający dokonanie przelewu, jego wysokość i tytuł płatności.

Jan Nowak sporządził w dniu 2.01.2013 r. dokument pisemny zatytułowany „Potwierdzenie salda”, w treści którego wskazał, że na dzień 31.12.2012 r. Przedsiębiorstwo Budowlane „Inwestycja” Anna Piękna, Edward Solidny s.c. w Kędzierzynie – Koźlu, pozostaje dłużnikiem Przedsiębiorstwa Handlowego KRAM Jan Nowak, w zakresie należności z faktury VAT nr 100/02/2011 na kwotę 20 000 zł i z faktury VAT nr 120/02/2011 na kwotę 30 000 zł.

Edward Solidny i Anna Piękna pismem z dnia 5.01.2013 r., doręczonym Janowi Nowakowi w dniu 7.01.2013 r., potwierdzili uzgodnienie salda zaległości jedynie co do należności z faktury VAT nr 100/02/2011.

Jan Nowak zlecił radcy prawnemu, udzielając mu pełnomocnictwa procesowego ogólnego, sporządzenie pozwu w celu dochodzenia jego dotychczas niezaspokojonych należności z faktur VAT nr 100/02/2011 i nr 120/02/2011, formułując swoje oczekiwania co do jego zakresu w następujący sposób:

1. powództwo winno być skierowane w stosunku do wszystkich osób odpowiedzialnych za zaspokojenie tych wierzytelności,
2. dochodzić należy wszystkich niezaspokojonych dotychczas wierzytelności, zarówno wierzytelności o świadczenia główne, jak i wierzytelności o świadczenia uboczne,
3. nie należy jednak dochodzić tych wierzytelności, co do których istnieje możliwość podniesienia w toku procesu skutecznego zarzutu ich przedawnienia,
4. proces winien toczyć się przed sądem właściwym rzeczowo i miejscowo, położonym najbliżej miejsca zamieszkania Jana Nowaka.

Zdaniem Komisji Egzaminacyjnej należało dostrzec następujące elementy:

1. W ocenie zespołu do przygotowania zadań na egzamin radcowski, prawidłowe rozwiązanie zadania polega na sporządzeniu pozwu.

2. Właściwe oznaczenie przedmiotu żądania wymaga wzięcia pod rozwagę skutków materialnych zachowań Jan Nowaka i jego dłużników opisanych w stanie faktycznym, z uwzględnieniem oczekiwań mocodawcy:

1. Pozwem objęte winny być jedynie te wierzytelności, które istnieją w sensie materialnym i nie wygasły dotychczas na skutek ich zaspokojenia.

W kontekście powyższego należy zwrócić uwagę na zaspokojenie częściowe należności z faktury VAT nr 100/02/2011, które powoduje zapłata częściowa w dniu 30.06.2012 r. w kwocie 80.000 zł. Dokonujący zapłaty dłużnik nie wskazuje, który z dwóch wymagalnych w dacie dokonania płatności długów zaspokaja, w sytuacji gdy tytuł płatności brzmi cyt. „zapłata należności z faktur VAT nr 100/02/2011 z dnia 24.02.2011 r. i nr 120/02/2011 z dnia 28.02.2011 r.”, a zatem wskazuje oba długi jako przedmiot realizowanego zaspokojenia, podczas gdy zapłacona kwota nie pozwala na pełne zaspokojenie obu z nich. Na dzień zaspokojenia częściowego w dniu 30.06.2012 r. każdy z długów składa się już z zaległej należności głównej oraz zaległych odsetek ustawowych (art. 481 k.c.) za czas opóźnienia w zapłacie należności głównych od dnia następnego po dniu ich płatności do dnia 29.06.2012 r. włącznie.

W takim stanie rzeczy, koniecznym jest dokonanie zarachowania przelanej kwoty 80.000 zł zgodnie z treścią przepisu art. 451 § 1 i 3 k.c. na poczet należności z faktury nr 100/02/2011 r. z dnia 24.02.2011 r. jako długu najdawniej wymagalnego, a w ramach tego długu wierzyciel ma prawo zaliczenia wpłaty w pierwszej kolejności na zaległe odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia w płatności należności głównej, a w pozostałym zakresie - na zaległą należność główną.

Na dzień 30.06.2012 r. dług z faktury nr 100/02/2011 r. obejmował:

a) odsetki ustawowe za okres od dnia 4.03.2011 r. do dnia 29.06.2012 r. liczone od kwoty 100.000 zł;

b) należność główną 100.000 zł.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazano, że dłużnik mający względem tego samego wierzyciela długi: główny i uboczny tego samego rodzaju, może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który z długów chce zaspokoić, jednakże wierzyciel może w takiej sytuacji zaliczyć to, co przypada na poczet danego długu, przede wszystkim na związane z nim należności uboczne. Oznacza to, że przy istnieniu takich długów dłużnik ma wprawdzie prawo wskazać, na który dług zalicza świadczenie, ale to wierzyciel decyduje, czy w ramach tego długu chce zaliczyć wpłatę na należności uboczne. Innymi słowy, zasada z art. 451 § 1 zdanie drugie k.c. ma zastosowanie również wtedy, gdy dłużnik spełniający świadczenie ma wobec wierzyciela tylko jeden dług złożony z należności głównej i odsetek (por. wyrok SN z dnia 24.01.2002 r., III CKN 495/2000, OSNC 2002, nr 11, poz. 143 z aprobującą glosą P. Drapały, PS 2003, nr 11-12, s. 153 i n.).

Idąc tym tokiem rozumowania, Jan Nowak miał prawo zarachowania wpłaty częściowej w kwocie 80.000 zł w całości na zaspokojenie należności głównej z faktury VAT nr 100/02/2011 z dnia 24.02.2011 r., a dokonanie takiego zarachowania notyfikował wspólnikom cywilnym w dokumencie z dnia 2.01.2013 r. „Potwierdzenie salda”, ze skutkiem zarachowania wiążącego dla dłużników.

W konsekwencji na dzień 30.06.2012 r. pozostawała nadal niezaspokojona część należności głównej z faktury nr 100/02/2011 w kwocie 20.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu opóźnienia jej płatności, poczynając od dnia 04.03.2011 r., a także zaległe odsetki ustawowe z tytułu zapłaty z opóźnieniem kwoty 80.000 zł z faktury VAT nr 100/02/2011, naliczone za okres od dnia 4.03.2011 r. do dnia 29.06.2012 r.

Należność główna z faktury 120/02/2011 w kwocie 30.000 zł nie została do dnia sporządzenia pozwu, tj. 21.03.2014 r. zaspokojona w jakimkolwiek zakresie przedmiotowym.

2. Zgodnie z oczekiwaniem mocodawcy, nie należy dochodzić tych wierzytelności, co do których istnieje możliwość podniesienia przez pozwanego dłużnika w toku procesu skutecznego zarzutu ich przedawnienia.

Roszczenia Jana Nowaka o zapłatę należności z faktur nr 100/02/2011 i nr 120/02/2011, jako roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, przedawniają się z upływem lat dwóch, licząc od dnia ich wymagalności (art. 554 k.c. w zw. z art. 120 § 1 k.c.).

Odnośnie do faktury nr 100/02/2011, termin przedawnienia roszczenia o zapłatę ceny rozpoczął się we wskazanym dniu płatności – 3.03.2011 r. i upłynąłby z dniem 3.03.2013 r. Został on jednak dwukrotnie przerwany w stosunku do obojga wspólników spółki cywilnej. Pierwsze przerwanie nastąpiło przez uznanie długu dokonane w treści pisma z dnia 1.06.2011 r., doręczonego w dniu 3.06.2011 r. (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.). Po przerwie termin przedawnienia zaczął biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.) od dnia 4.06.2011 r. i upłynąłby z dniem 4.06.2013 r. Jednakże termin ten został ponownie przerwany w stosunku do obojga wspólników przez dokonanie tzw. nieprawidłowego uznania przez nich długu. Nastąpiło ono w formie uzgodnienia zakresu niezaspokojonej należności z faktury VAT nr 100/02/2011 określonego przez wierzyciela Jana Nowaka w piśmie z dnia 2.01.2013 r. „Potwierdzenie salda” (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.), a potwierdzonego w piśmie dłużników z dnia 5.01.2013 r., doręczonym wierzycielowi 7.01.2013 r. Termin przedawnienia zaczął zatem biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.) od dnia 8.01.2013 r. i do dnia 21.03.2014 r. jeszcze nie upłynął.

Odnośnie do faktury VAT nr 120/02/2011, termin przedawnienia roszczenia o zapłatę ceny rozpoczął się we wskazanym dniu jej płatności – 7.03.2011 r. i upłynąłby z dniem 7.03.2013 r. Także i bieg tego terminu został przerwany w stosunku do obojga wspólników z  dniem złożenia oświadczeń woli o ustanowieniu hipotecznego zabezpieczenia wierzytelności, w której to czynności zawiera się również tzw. niewłaściwe uznanie roszczenia (wierzytelności hipotecznej). Skutek taki nastąpił z dniem złożenia oświadczenia woli o ustanowieniu hipoteki, tj. 15.04.2011 r. (art. 123 § 1 pkt 2 kc), a zatem termin przedawnienia zaczął biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.) od dnia 16.04.2011 r., a następnie przez uznanie długu, dokonane w treści pisma z dnia 1.06.2011 r., doręczonego w dniu 3.06.2011 r. (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.), a zatem zaczął biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.) od dnia 4.06.2011 r. i upłynął z dniem 4.06.2013 r.

Przyjąć też należy w ślad za stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 26.01.2005 r., III CZP 42/04, OSNC 2005/9/149, iż wraz z przedawnieniem roszczenia o zaspokojenie należności głównej z faktury VAT nr 120/02/2011, która nie została zaspokojona w jakiejkolwiek części do dnia jej przedawnienia, przedawnieniu uległy także roszczenia uboczne o odsetki z tytułu opóźnienia w zapłacie przedawnionej należności głównej.

Ustanowienie zabezpieczenia rzeczowego (hipoteki) przez oboje wspólników będących osobistymi współdłużnikami solidarnymi (art. 864 k.c.) zmodyfikowało jednak ich sytuację prawnomaterialną. Przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza bowiem uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej (art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece), z tym, iż przepisu tego nie stosuje się do roszczeń o świadczenia uboczne, a zatem i odsetek.

Anna Piękna i Edward Solidny jako współdłużnicy rzeczowi nie mogą zatem skutecznie żądać oddalenia w stosunku do nich powództwa o zaspokojenie zabezpieczonej hipotecznie, przedawnionej wierzytelności głównej z faktury VAT nr 120/02/2011 w kwocie 30.000 zł. Mogą jedynie domagać się zastrzeżenia w wyroku uwzględniającym powództwo w tym zakresie, prawa do powołania się przez nich w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie ich odpowiedzialności jedynie do nieruchomości obciążonej hipoteką (art. 319 k.p.c. w zw. z art. 837 k.p.c.).

Przyjąć też należy w ślad za ugruntowanym stanowiskiem judykatury, wyrażonym także w uzasadnieniu cytowanej już wyżej uchwały 7 sędziów SN z dnia 26.01.2005 r., III CZP 42/04, OSNC 2005/9/149, iż zasada, w myśl której z chwilą przedawnienia roszczenia o zaspokojenie należności głównej, która nie została zaspokojona do tej chwili, przedawnieniu uległy także roszczenia uboczne o odsetki z tytułu opóźnienia w zapłacie przedawnionego roszczenia głównego, nie znajduje zastosowania do takich stanów, w których roszczenie o świadczenie główne wygasło przed upływem terminu przedawnienia, na przykład na skutek wykonania. Pozostałe w mocy roszczenia uboczne uległy z chwilą tego zdarzenia niejako przekształceniu w roszczenia samodzielne (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24.05.2005 r., V CK 655/04, LEX nr 152449; w wyroku z dnia 13.01.2012 r. I CNP 22/2011, OSNC 2013/B/29). Należy przy tym zwrócić uwagę, iż roszczenie o odsetki staje się wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i w związku z tym przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 05.04.1991 r., III CZP 21/91, OSNC 1991/10-12/121). Oznacza to, iż na dzień 21.03.2014 r. nie upłynął jeszcze trzyletni termin przedawnienia odsetek ustawowych z tytułu opóźnienia w zapłacie części należności głównej z faktury VAT nr 100/02/2011, które stały się wymagalne nie wcześniej niż w dniu 21.03.2011 r., a zatem naliczonych za okres opóźnienia od dnia 21.03.2011 r. do dnia 29.06.2012 r. (467 dni) w kwocie 13.306,30 zł [formuła obliczenia: (0,13/365)x467x80.000 zł].

Konkludując powyższe rozważania, zdaniem zespołu, zgodne z oczekiwaniami Jana Nowaka jest wytoczenie powództwa w stosunku do obojga wspólników cywilnych o zapłatę:

1) należności głównej z faktury VAT nr 120/02/2011 z dnia 28.02.2011 r. w kwocie
30.000 zł,

2) należności głównej z faktury VAT nr 100/02/2011 z dnia 24.02.2011 r. w części dotyczącej kwoty 20.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 04.03.2011 r. do dnia zapłaty,

3) części odsetek ustawowych w kwocie 13.306,30 zł z tytułu opóźnienia w zapłacie kwoty 80.000 zł, zaspokojonej w dniu 30.06.2012 r., jako część należności głównej z faktury VAT nr 100/02/2011, które stały się wymagalne nie wcześniej niż w dniu 21.03.2011 r., a zatem naliczonych za okres opóźnienia od dnia 21.03.2011 r. do dnia 29.06.2012 r. – z dalszymi odsetkami ustawowymi od nich liczonymi od dnia wytoczenia powództwa o nie do dnia zapłaty (art. 482 § 1 k.p.c.).

III. Kwestie procesowe:

a) wartość przedmiotu sporu, która nie przekracza 75.000 zł oraz istniejący związek roszczenia z działalnością gospodarczą stron jako przedsiębiorców (art. 4 ustawy z dnia 2  lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej), uzasadniają wytoczenie powództwa przed Sądem Rejonowym w Opolu jako sądem gospodarczym (art. 1 i 2 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych),

b) ten sam sąd jest właściwy miejscowo jako sąd właściwości ogólnej – miejsca zamieszkania pozwanych (art. 27 k.p.c.) oraz jako sąd miejsca wykonania umowy w zakresie dochodzonego roszczenia (art. 34 k.p.c.).

Zadanie nie było skomplikowane. Jednakże u wielu osób problemem była kwestia niedostrzeżenia możliwości zaliczenia do wps odsetek. Jeżeli chodzi o wymagalność roszczenia, odsetki polecam książkę autorstwa Małgorzaty Manowskiej, „Postępowanie cywilne. Kazusy”. 

Należy zwrócić również uwagę na formę w jakiej należało prawidłowo opisać osoby pozwane. Pamiętać bowiem trzeba, że osoby te wykonują działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Zarówno w pozwie, jak i w umowie gdy mamy do czynienia ze spółką cywilną należy wskazać jako pozwanych/ strony umowy wszystkich wspólników. Ponadto podkreślenia wymaga, że w takiej sytuacji wpisujemy trzy różne NIP-y i REGON-y. 

Pozdrawiam,

SH.